The Boy Who Stutters

Sa Kaharian ng Dagatanra ay may dalawang magkaibigan. Umusbong ang pagkakaibigan nila noong maliliit pa sila. Magkaibigan din ang mga magulang nila. Palagi rin silang nagkakasundo sa mga kalokohan ng bawat isa. Isang araw, pumasok sa isip ni Bugoy na pumunta sa kweba ng isang higanteng ahas habang nakikinig sa kwento ng isang matandang daga. Ang higanteng ahas ay ang nakaalitan noon ng kanilang pinuno. Ipinagtanggol ni Haring Mapatangra pati ng mga mandirigmang daga ang kanilang mamamayan dahil nanggugulo ang mga higanteng ahas sa palasyo subalit maraming nasawi sa sagupaan na iyon. Alam ng magkaibigan ang nangyari noon sa palasyo pero hindi nagdalawang isip si Bugoy. “Buboy, pumunta tayo sa kweba ng higanteng ahas?” hiling niya sa kaibigan. “Bakit? anong gagawin natin doon?” patanong na sabi ni Buboy. “Gusto ko kasing makita ang itsura ng ahas.” “Ha? Ano ka ba? Alam natin na mapanganib sa kweba?” “Eh ano naman! Basta, sumama ka nalang kasi! ” malinaw na sinabi niya sa kaibigan. “Si

A ng buhay raw ay mahalaga, kaya ito raw ay nararapat lang na maingatan. Mahalaga nga ba ito o sa atin lang nagmumula ang kaisipan na ganito? Tunay na mahalaga ang buhay. “Malamang,” sagot ng karamihan. Sino nga ba ang makakapagsabi ng tunay na kahalagan nito kung hindi tayo lamang na may taglay nito; ang may-BUHAY. Likas  sa atin na sabihin na mahalaga ito. Subalit pinapahalagahan ba talaga natin ito? Kung iisipin, hindi. Hindi natin ito pinapahalagan tulad ng pagpapahalaga na naaayon sa inaakala. Ikaw? Paano mo pinapahalagahan ang buhay? Ako? Hindi ko rin alam kung paano ko maisasatitik kung paano. Mahirap at komplikado; hindi madali at hindi sigurado. Gaano kahalaga ang buhay para sa’yo? Mahalaga ito tulad ng pagpapahalaga mo sa cellphone na dinaramayan ka sa tuwing wala kang kasama at magawa. Mahalaga ito tulad ng paborito mong damit na ayaw na ayaw mong masuot ng iba nang walang permiso mula sa’yo. Mahalaga ito tulad ng mga luho mong may mataas ng halag

Torpe! Torpe! Torpe! Isang salita na tumutukoy sa taong hindi mailabas ang kanyang damdamin. Maraming ganyan lalo na sa panliligaw. May taong gustong gusto mo subalit hindi mo masabi kasi TORPE ka. Gusto mo siyang makausap at makasama kaso hindi mo kaya kasi nga TORPE ka. Nais mong lumapit at sabihin ang nararamdaman mo pero hindi mo magawa kasi TORPE ka. Ano nga ba ang Torpe? Paano mo masasabing Torpe ang isang lalaki? Mismo ako, masasabi ko na ako ay isang torpeng lalaki. Nahihiya, nangangamba, nanghihina ang loob at higit sa lahat natatakot mareject, ganyan na ganyan ang saktong nararamdaman ng isang torpeng lalaki. Kahit gusto mo ang isang tao, mahihiya ka kasi baka hindi ka pansinin o kausapin kapag lumapit ka. Nangangamba ka kung anong mangyayari, kung ayos lang ba sa kanya kapag sinabi mo ang nararamdaman mo. Manghihina ang loob mo sa takot na baka ireject ka kapag nagtapat ka sa kanya. Ang pagiging torpe ng isang lalaki ay nakadepende rin sa babaeng nagugustuhan niy

Walang taong perpekto! Ito ang kailangan nating tandaan sapagkat masasabi kong lahat ng to ay mapanghusga. Tulad ng pangalwang pangungusap ko, isang panghuhusga na iyon. Kahit sino nakakapagsabi ng mga salita na nakakasakit pero di naman nila sinasadya. Wala naman talagang taong perpekto kahit ipaayos mo pa ang buong katawan mo hindi magbabago ang tunay na ikaw. Alam kong gustong nating lahat na maging perpekto subalit mukang suntok sa buwan ito. Ikaw, ako, lahat tayo ay nakapaghusga na. Di mo man sadyain, nakakapagbitiw ka ng mga salita. Ako bilang estudyante madami akong kakilala na mapanghusga. Napansin ko rin na yung mga taong mapanghusga ay nahusgahan na rin minsan. Ang buhay nga ay parang isang gulong,minsan nasa taas ka kalimitan nasa ibaba. Minsan ikaw ang nangunguna kalimitan nasa huli at minsan ikaw ang nang-aapi madalas ikaw ang naaapi. Walang perpektong buhay kaya asahan mo na puno ang mundo ng panghuhusga. At sa oras na ito, madaming nanghuhusga at nahuhusga

I had an early screening of this movie in UPLB since I didn't want to miss it knowing that it is one of the entries in Pista ng Pelikulang Pilipino (PPP). To be honest, I got interested with the film initially because of its intriguing title. Jesus is Dead . However, after watching the movie trailer, I knew it would be different. It just happens that I got more interested having watched the trailer even it didn't already meet my expectation to talk about Faith and Religion (which I am greatly engrossed about).  For some reason, I was excited. Is it because I'd be watching a Filipino film in the big screen once again after a long time of not patronizing it? I had hopes of not being disappointed and... the movie did not disappoint.  "When Iyay, a single mother, learns that her estranged husband has died, she drags the entire family on a road trip from Cebu to Dumaguete to attend the funeral."   as its synopsis, Patay na si Hesus is a road-trip movie

One of my picks among Pista ng Pelikulang Pilipino (PPP) movie entries is Bar Boys with a synopsis of "The misadventures of three young men who try their luck in the college of law. As their friendship, families, relationships and convictions are brought to breaking point, they must keep their heads and emotions together as they prepare for the big day." I watched the movie with my friend with no particular expectation. Fortunately, having watched the film, I suddenly asked myself "how can it exceed my expectation if I didn't set any at all?" because it just happens that it exceeded my expectation as I don't honestly usually watch Filipino movies. The theme of the movie is about the struggles of being a law student dealing with the challenges of studying and passing, dealing with college professors (who each have distinct personality) and their respective subjects, and dealing with the relationships one has in his family, friends, and significant others

My friend and I planned to watch three movie entries from Pista ng Pelikulang Pilipino (PPP) when we learned about it, let alone the enticing student ticket discount (100 pesos outside Metro Manila). One of our picks is 100 Tula Para Kay Stella - with a synopsis of: "A bittersweet romance about a shy, unassuming guy's secret love for one of his classmates who inspires him to write poetry as an outlet for his undeclared feelings." After watching its trailer, I had a reason to be more interested. The male lead has a speech defect that is similar with mine - stuttering. "How would he portray such character?" I asked, and this became my major reason for it to be my personal top pick from the movie entries.  To state abruptly, the movie didn't disappoint me ! It doesn't fail to trigger the viewers' emotion with the actors' portrayal of their respective character, remarkable poem lines, and a bit conventional yet heartbreaking story. Both Bell

Pagkain ng Pinoy pagyamanin, malnutrisyon ating sugpuin, kalamidad sama-samang harapin, paksang tinatalakay ngayon, isyung kinakaharap ng bayan at adhikain para sa ating mamamayan. Pagyamanin ang pagkaing Pinoy upang hindi mawala sa hapagkainan. Kagutuman ay ating sugpuin upang malnutrisyon ay maagapan. Kalamidad ay ating paghandaan upang sakuna’y mabawasan. Isa itong magandang adhikain para sa ating bansa. Isa itong mabuting misyon para sa ating mamamayan at ito ay isang maganda na paksa na dapat natin tutukan at masuportahan. Ang kultura ay parang babae – na dapat pinapahalagaan, iniingatan, inaalagaan at higit sa lahat pinagyayaman. Tulad ng pagkaing pinoy, dapat natin itong bigyang halaga upang mabigyang pansin pa rin hanggang ngayon. Dapat din natin itong ingatan at alagaan upang hindi mawala sa bawat hapagkainan ng bawat Pilipino at higit sa lahat dapat natin pagyamin ang pagkaing Pinoy upang hindi lang sa ating bansa ito matuklasan at makilala kundi na rin sa buong mundo. Ipagma

Pilipinas, ang bansang sinilangan Pilipinas, ang bansang nakalimutan Pilipinas, ang bansang kahahantungan Pilipinas, isang bansang pumanaw Noon at ngayon, laki ng pinagbago Isang punong mayabong ang nakatayo Sa isang kisapmata, ito’y naglaho Bakit? Dahil sa kagagawan ng tao Mga bulag at pipi sa kasalanang nagawa Kahit sino ayaw nang magsalita Paano’y ganid magbigay miski delata Mga pulitikong bulok na naliligo sa pera Kahirapan at kagutuman, hindi na naiwaksi Ating pamahalaan na ayaw maging saksi Mga tenga ng bawat isa ay tila bingi Miski isang butil ng bigas hindi ka makahingi Nagbago ang edukasyon sa ating bansa Ano kaya ang posibleng maging resulta? Mga solusyon sa isyu na hindi makita-kita Ano ang mangyayari sa kasalukuyang Sistema? Tayong mga Pilipino ay piping saksi Sa kasalukuyang suliranin na nangyayari Boses at dignidad ng tao na nabibili Ang karapatan at lakas ng tao ay tila nakakubli Pilipinas, bansang si

Kalamidad paghandaan: Gutom at Malnutrisyon Agapan , paksang tinatalakay ngayon, isyung kinakaharap ng bayan, at problemang hindi pa rin masolusyunan. Isang magandang adhikain ito para sa bansa natin. Isang mabuting misyon ito para sa ating kababayan at isang magandang tungkulin para sa ating mamamayan. Alam natin na ang lokasyon ng ating bansa ay madalas daanan ng mga bagyo, at ito ay isa sa mga matitinding kalamidad na kinakaharap natin taon-taon. Sa kabilang dako, ang gutom at malnutrisyon ay sanhi ng kahirapan at ang kahirapan ay laganap sa iba’t ibang lipunan ng bansa. Marapat lang nating paghandaan ang mga kalamidad at maagapan ang gutom at malnutrisyon. Ang pag-iwas ay mas mabuti kaysa paglutas. Masasabi natin na ang pag-iwas sa mga sakuna ay mas mabuti sa paglutas ng mga problema, subalit hindi natin maiiwasan ang kalamidad. Hindi natin mababago ang klima at panahon dito sa ating bansa. Hindi natin hawak ang kalamidad at delubyo na maaaring mangyari. Hindi rin natin kayang

Pilipino ka ba? Kung oo ang sagot mo, aba ang swerte mo! Alam mo ba na ang Pilipinas ay hitik sa kultura at kakikitaan ng maraming wika? Kung Pilipino ka, bakit ‘di mo pagyamanin at ipagmalaki? Ipakita sa buong mundo na ang kultura at wikang Pilipino ay nararapat lamang pahalagahan at payabungin. Isang araw, may isang dayuhan na nagtanong sa’kin, “Are you Filipinos really like that?” Hindi ko ito nabatid at sinubukan kong linawin ang kanyang tanong. Sa aming pag-uusap, nalaman ko na hinahangaan niya ang kaugalian at wika ng mga Pilipino. Napaisip ako at tinanong ang sarili, “Ano nga bang mayroon sa ating mga Pilipino?” “Ano nga bang mayroon sa ating mga Pilipino?” Tayo ay tumigil muna, mag-isip, at magtanong – “Ano ang mayroon sa ating mga Pilipino? Paano naging natatangi ang ating bansa? At Bakit tila maraming dayuhan ang nahuhumaling sa kultura at wikang Filipino?” Ito ang aking naging sagot: Ang Pilipinas ay isang archipelago na binubuo ng maraming isla at n

Pag-ibig ang pinakamahiwagang bagay sa mundo Ilahad mo sa mga paraan na depende sa iyo Lahat magagawa masabi lang ang nararamdaman Lahat tatahakin makasama lang minamahal Oras, panahon, atensyon: sangkap sa pag-iibigan Tiwala, respeto, pag-unawa, marapating taglay Ang pagmamahal sa minamahal ipakitang tunay Sana’y huwag magsawa kung talagang minamahal Subalit pag-iibigan ngayon ay tila nagbago Ang pag-ibig at ang emosyon ay isa nalang laro Wala nang nagpapakatotoo, parang isang biro Mabibilang sa kamay ang mga natatanging seryoso Ano ang nangyari sa mga nakagawiang tradisyon? Kaya ang problema sa kasalukuyang henerasyon, Pinakilig lang nang lubusan, naging mahal na agad Kaya kapag sinaktan at nasaktan, sagad na sagad Ikaw ay nagmahal pero ika’y niloko’t sinaktan Ikaw ay natuto subalit natakot nang magmahal Umibig muli upang kaligayahan ay makamtan At upang magkaroon ng wagas na pag-iibigan Pag-ibig, ang pinakamahiwagang bagay sa mund

Walang papel, walang ballpen, walang assignment, walang pasok! Ganyan ang buhay estudyante, masarap, mahirap, madali, nakakainis, at nakakapagod . Masarap maging estudyante kasi araw-araw may baon. Mahirap lalo na kapag maraming assignments at proyekto. Madali kapag nabubuhay ka sa hingi. Nakakainis kapag palaging napapagalitan ng guro at nakakapagod gumising ng umaga. Buhay estudyante! Madaming nangyayari sa isang estudyante. Marami kang nararanasan na kung ano-ano. Mapagalitan, mapatayo, mapahiya, bumagsak, mapatawag sa office, magkaroon ng kaibigan, makipag-away , gumala, magsaya, umuwi ng gabi, magsinungaling, gumawa ng kalokohan at lalo na ang umibig . Walang araw na hindi magtatawanan ang barkada. Naranasan mo nang bumagsak at nakalimutang may assignment. Madalas kang kumopya at manggaya. Naranasan mo nang kumain at magtext ng patago habang nagkaklase. Kalimitang walang papel . Meron kang pangload pero wala kang pambili ng papel at ballpen. Minsan papasok na lang